Gedichte über Sprachen - Seite 20

Ach bitte Charlotte, du erhabene Fee,
graziös, himmlisch, im Jetsetnegligee,
kurz, luftig, modern, nahtlos, offen, peppig,
quirlig rauschender, seidiger Teppich,
umgarne verzaubert weltlich,
Xantener Youngster zielstrebig.

***

Auch Bayerns Chaoten, die enden fatal,
ganz häufig im jährlichen Karneval,
kauern lungernd, meist neben Obdachlosen,
plappern Quark, richtig sinnlosen,
trinken Unmengen verteufelten Wein,
X Ypsilon´s Zukunftsverein.

***

Alles böse chaotisch, denkt eine Frau,
geradewegs hinter Ilmenau,
jedes Korn legt Mutter Natur,
ohne plätschernde Quelle, richtig stur,
tausendfach unter verwitterte Wurzeln,
x Yuccapalmzüchter zweifeln.

De Frees, de baut de Dieken,
winnt Land of van dat Meer,
schafft de, de Diek to breken.
haalt he sük alles weer.
De Störm de drifft hum hoch,
den ollen blanken Hans
de Wellen maken dann
de reinste Düvelsdanz.
Se freten sük dör´t Diek,
rieten Locken wiet un groot,
un brengen in dat Land
verdarven not un dood.
Un immer geiht dör´t Land en beden
bewahr uns vör de Not,
bewahr uns vör´t verdarven,
bewahr uns vör de dood.
De Frees, de baut dat al weer up,
nicks kann hum hier verdrieven,
de leevde tau sien Heimat is´t,
de hum mahnt to blieven.

Rolf Grebener

Harr’n wi as Kinner uns mal biet Ohren,
gev dat en groten Stried,
dann harr uns Vader en goode Raad
un de weer immer gliek.

Van dit en bietje minner,
van dat en bietje mehr,
so´n bietje utgewoogen,
ov dat neet beter weer?

Van de Free ein bietje mehr
un dar för minner Stried,
mit mehr tosamenhollen,
kummt man maal so wied.

De anner war mehr günnen
un dar för minner Neid,
ik gloov, dann hest ok du,
an anner Glück din Freit.

In de Welt mehr Leevde
un wat minner Haat,
da för völ mehr Wahrheid
ik meen dat weer all wat.

En bietje minner Unrüst
un da för war mehr Ruh,
neet blot immer ik
Ok en bietje du.

Wes neet immer gliek so bang,
hepp doch en bietje Mood,
gah de immer driest d´r up an,
dann word besimmt ok good.

So lang as geiht schenk Blömen,
dat is en goode Raad,
bleihen de eerst up´t Karkhoff,
dann bleihen´s bestimmt to laat.
Rolf Grebener

Jann Nimmersatt word nimmer satt,
völ gifft dat van sein Sort,
de schrecken neet vör Krieg torügg,
neet vör Bedroog un Moord.
Jann Nimmersatt will Macht un Geld,
dat tellt vör hum alleen.
Denn blot vör Geld, seggt Nimmersatt,
kanns´t Düvel danzen sehn.
He sücht neet wo dat grönt un bleih´t,
he hört neet wo dat klingt,
wenn de lütje Leverke
sien Mörgenleedje singt.
In´t Feld, dor an de lütje See,
dor baut he en Fabrik.
He will immer mehr un mehr
un is doch all so riek.
De Leverke singt dor neet mehr
de See is lang all dod,
dor kippt he al sien Offall in,
sien Gift un ok sien Kot.
Dat groot Geld seggt Nimmersatt,
liggt in de Luchtverkehr
d´rum sall de noch in disse Jahr
en groter Startbahn her.
Darför bruukt he en groot Stück Wald
dor fallt all Boom um Boom.
Jann Nimmersatt, Jann Nimmersatt,
wat wullt du för en Lohn.
Mien Lohn dat is en Batzen Geld,
dat tellt vör mie alleen,
dorför kann ick Jann Nimmersatt
de Düvel danzen sehn.
Sien Düsenjets un sien Fabrik
vergiften Wald un Flur
se maken krank uns moje Eer,
uns herrliche Natur.
De Hemel is van´t Rook hel gries
Is heel un dall kien Wind.
Dor ringt en oll Mann na Luft
un hier en lüttjet Kind.
Dokter, Fürwehr un Schandarm
De hebben hör leeve Not,
as man hört, is Smokalarm, is da Kind all dood.
Do hört ok Nimmesatt en Stimm,
dien Tied de is de her,
un do stunn oll Jann Nimmersattok al för´t Luziver.
De Düvel springt herum vör Freid,
he sleit en Purzelboom,
dor büst du ja oll Nimmersatt
du kiegst nu ok dien Lohn.
Up´t Eeer dor was datt Geld dien Lohn,
dat is all al bi mie,
hier is dien Lohn de Höllenqual
un ik danz för di.
Dien Geld nehm ik weer mit up´t Welt,
ik will de Rest verdarben.
Nimmersatt´s gifft noch genoog
un jede will wat arven.
Darum passt up, wenn´t de Düvel kummt,
ji groten disse Welt,
wat ji dör hum verdeenen könen,
is Nimmersatt sien Geld.
Hollt jo torügg mit Kriegsmaschinen,
dor dör gifft tovöl Not
geev´t doch de Armsten van de Armen
dorför en stückje Brot.
Mak´t weer gesund uns moje Welt,
brengt in dat Düster Lücht,
dann geiht jo´t neet as Nimmersatt,
de´t Düvel danzen sücht.

Rolf Grebener

Wenn de Raps bleiht an de Dullert
büst du weer bi mie Johann.
Wenn de Raps bleiht an de Dullert,
leggt dien Schipp in Hamborg an.

All mien Leev un mien Gedanken,
schrief ik di up dit Papier.
Nachts in Dröm seh ik di faken,
mien Johann, dann büst du hier.

Ik seh di an´t Kinnerbetje,
du nimmst uns lütje Jung up´t Schoot
un du seggst, mien lüttje Kerlke
dürt neet lang, dann büst du groot.

Raad hast du up all mien Sörgen,
mien Welt maakst du weer schön.
Doch an´t Mörgen, wenn ik upwaak,
weer doch alls blot en Dröm.

Man na´t Winter kummt dat Vörjahr.
Wenn de Sünn ant Hemel steiht,
brengt de Warmte uns dat Glück,
wiel de Raps an´t Dullert bleiht.
Rolf Grebener