Gedichte über Sprachen - Seite 21

In dat ganze dütsche Land, is Oostfreesland woll bekannt.
Dorbi is dat garkin Wunner, denn Land up un ok Land runner,
ja sogar uns lütje Fritz, vertellt all en Oostfreesebwitz.
In Ilustrieten kann man Lesen, hundert Witze van Oostfreesen.
Vant Fernsehen un van Radio Bremen, hört man,
wo Oostfreesen sük benehmen.
Dat is garneet to glöben, un dat all mörgens kört na söben.
Erst Werbung overt Gummilitz, un dann kummt en Oostfreesenwitz.
De Mann dor an de Mikrofon, de nimmt dorvör ok noch Lohn.
Mit Vörnaam het he Friedrich Peter,
laat hum gewähren, he weet dat neet beter.
Wie hier van´t Oostfreesenland, lacht mit, dat is doch woll bekannt.
Ward uns dat faken ok to dumm,
wi nehmen dat, noch neet mal krumm.
Blot well sülms en Dummkop is,
makt up anner Kösten gern sien Witz.
De uns Heimat is blot ut de Witz bekannt,
de laat wi in, in´t moi Oostfreesenland.
Wor achtert Diek zischt witt de Gischt,
wor en Wort noch gelt vör´n Unnerschrift.
Dor ward de Hart weer jung, de annes olt.
Dat makt de reine Luft mit önnig Solt.
Gaut jie mit rode Wangen weer na Huus,
denkt ji noch faak an´t Störmgebruus.
Ji denkt noch an uns lütje Fritz, un ok an sein Oostfreesenwitz.
Bestimmt sün ji dann neet de Letzten, de seggen,
In Oostfreesland is´t am besten. Rolf Grebener

De Vörjahr treckt dör´t Land,
verwannelt Wald un Flur,
wackt up ut Winterdröm,
de herelke Natur.

De Saadkoorn´s Halm in`t Acker,
geiht dör de fuchtig Gruft,
will warsen, un sük mehren,
in warme Sömmerluft.

De Harvst ist Herr van`t Riepen,
de Arnt, de is sien,
he lett de Wald sük farven,
in golden Sünnenschien.

De Heergott schenkt uns Leevte,
lett warsen Korn för´t Brood,
he hollt uns in sien Hannen,
van´t Anfang bit to´n Dood.

He schenkt ok Brood för Mörgen,
vertrau doch up sien Raad,
denn unner´t Schnee in Winter,
kient all de neeje Saat..
Rolf Grebener

Harm Janssen kummt van´t Nordseestrand
He freit sük all up´t Ruhestand.
Sien Jung de´t Stee kriggt, de heet Gerd.
He kriggt fiev Kohjen un dat Peerd.
Harm de weer vör`t Kadi laden.
He haar an´t Wüpp en Unfallschaden.
De Richter fraggt to sien Person.
Sie sind von welcher Konfession?
Harm seggt nicks, he is total verstört.
Man wat ähnlichs har he all mol hört.
Kofession, seggt he, heb ick neet kreegen,
ik mutt van´t bietje Melkgeld leben.
De Richter kiekt Harm hilfos an
un he seggt, mein lieber Mann,
den Verstand werden sie mir rauben,
ich möchte nur wissen was sie glauben.
Harm seggt, ik glöv mien Jung kriggt Naber´s Wicht
un de heet Trintje Trauernicht
Se is fix un se hett Kraft,
un paast bi Geerd in´t Landwirtschaft.
De Richter fraggt nu heel empört,
schon von Dr. Luther was gehört?
Ja, seggt Harm, man noch neet sehn,
is bi uns en krankt, kummt Dr. Kleen.
Rolf Grebener

De Vörjahr treckt dör Wald un Flur,
mit hum en riesig Heer.
He drifft de Winter in de Flücht,
mit en groot Blömenmeer.

Sneeglockjes gahn mit Mood vöran,
de Osterglocken lüden.
De witte Dorn gifft söte Gör,
watt hett dat to bedüden?

Van´t Vögelke ut Boom un Struuk,
hör´n wie en moi Singen,
Minskenharten worden wied,
se frei´n sük un se springen.

De Leevde, het de Lenz uns brocht
un Sünn as jede Jahr,
de leeve Lenz, de goode Fründ,
nu is he würkelk dor.

Rolf Grebener

Word Avend in Freesland
word Avend an’t Diek
Jann-Hinnerk mut slapen
Dat word nu al lang Tied

Sien Oma sitt an’t Beddje
de Nacht is neet mehr wied
Oma vertellt moj Geschichten
van de Schummertied.

De Schummertied kummt
wenn de Sünn unnergeiht
se brengt de sük leev hebben
völ Glück un völ Freit

De Schummertied geih’t
nu over dat Land
se nimmt uns Jann-Hinnerk
bi sien lütje Hand

Se strakel’t hum de Wangen
se strakel’t hum dat Haar
de Free de se uns all brengt
de is wunnerbar

De Schummertied geiht avends
dör’t Wald un dör’t Feld
se geiht van Freesland
dör de ganze Welt

Bi Minsk un bi Deer
bregt se Free un Ruh
mien lüttje Jan-Hinnerk
bold slöpptst ok du

Word Avend in Freesland,
de Himmel is rot
mörgen sitt uns Jan- Hinnerk
weer bi sien Oma up Schoot.