Gedichte über Sprachen - Seite 17

De allerbeste Fründ up Eer
mien Opa weer för mennig Johr.
De Annern harren kien Tied för mi, -
he weer alltied dor.

Weer ik in sien Köken,
kroop ik bi hum up Schoot.
Wenn´k mit hum an´t Schmusen weer,
harr´k för gor nix Nood.

Opa, mien leev Opa,
hest du nich dree Mark bi di?
De Koopmann hett ´n Ball,
de Ball, ik doch, de is för mi!

Ik spöl ok för dien Fenster,
denn kannst di doran freijen
Wat seggst du? Ik krieg de nich?
Wullt du Strietsaat sajen?

De Ball, de hebb ik kregen,
mien Opa leevt nich mehr,
sien Leevde de is bleven
un deit dat Hart ok sehr.

Sabine Brauer

Bi Wind un Weer, bün ik vör d´ Dör,
um Unkruut mi to söken.
Un wenn d´ Lü d´ röver grienen,
kann mi dat gor nich jöken.

Du lövst ja nich, wo ´n Spaß dat maakt,
alleen dör d´ Wald to stappen,
un heel in Ruh un vull Pläseer
elk´ Plantje to bejappen.

Kien Holtstück un kien Poggenstohl
de sünd mehr vör mi seker.
Ik kämp ok woll mit ´n Boomwuddel rum,
un is dat ok ´n Breker.

De Asseln un de Holtwurms, ja,
de hebben wat up mi tegen.
Denn do ik hör de Wohung klau´ n,
stahnt se tomaal in d´ Regen.

In Huus dor worn de Planten drögt,
un denn kummt d´ Pott up d´ Für.
In d´ Köken dürr ´ k kien Holt mehr koken.
Dormit mutt ´ k nu in d´ Schür!


Dorna geiht dat sorteeren los.
Wat kann ik worto bruken.
In disse Eck dor kommen d´ Blomen
un dorhen kommen de Struken.

Tolesd go ik in d´ Klüterkamer
un treck mien Bregen kruus.
Denn maak ik feine Holtgestecke
un mennig moie Struus.
Sabine Brauer

Vör d´Koopmannsladen van Heini Dieken
weer ik an d´ Schaufensters bekieken.
Dor kwamm Rickert mi in d´ Möt,
mit ´n swaarten Anzug, paasend Hood.

As lüttje Wicht, dor weer´k sien Bruut.
Kreeg mennig Duutje up de Snuut.
Ik proot hum an: Wo geiht di d´t denn?
Wi hebben uns ja al Johrn nich sehn.

He weer recht frünnelk un nohm mi bi d´Hand.
Ich reise als Vertreter durchs ganze Land.
Weil ich recht erfolgreich bin,
haut´s mit der Knete auch gut hin.

De Fent quasselde wieder, un ik doch bi mi,
leve Tied, wat is blot los mit di?
Wat tierst du di un gifftst so an?
Wo sück ´n Minsch verännern kann.

Mi wurr d´ benaut bi dat Gedoo,
ik hörde hum gor nich mehr to.
Wat argerlik, dat de al seehr,
uns Rickert kunn kien Plattdütsk mehr!

Sabine Brauer

Ik will een Appel eeten.
Dat Ding, dat hett een Gatt.
Wiel ik een Vegerarier bün,
bün ´k nu wohrachtig satt.

Dor binnen sitt een Wurm in,
de Appel is bewohnt.
Ik bün dor heel nich düll üm,
wiel sück dat vör mi lohnt!

Ik wull een Huusdeer kopen.
Nu bruuk ik heel kien mehr.
Mien Wurmke sitt in d´Appel,
hum maakt dat dor Pläseer.

Ik koop mi noch ´n Appel.
Mit Gatt, dat is doch klor.
Denn hett mien Wurmke Naberschupp!
Is dat nich wunnerbor?

Sabine Brauer

As ik een lüttje Hökel was,
denn fun ik dat so fein,
wenn ik bi Paap´ up d´Bulldog seet.
Denn de ´k mi düchdig frein.

De Bulldog, dat was denn mien Peerd,
weer bold nich mack to kriegen.
Doch wiel ik so good rieden kunn,
de ik dat Deer besiegen.

Mien Papa, de satt tegen mi
un keek mi heel blied an.
Mien Lüttje, wullt du ok maal fahren?
Kruup achter d´ Stürrad man.

Dat leet ik mi nich tweemal seggen.
Mit ´nen Schwupp was´k up sien Schoot.
Ik packde de Stür mit beide Hannen.
Ik föhl mi ja so grood.

Mit Foot drückde ik dat Gaspedahl,
de Bulldog schoot vörut.
Ik stürde up de Richelpahl.
Mien Papa kreeg de Wut.

Nu brems doch, Kind, verdüllt noch mal!
Dat word ja höchste Tied!
Doch ik drückde de Gaspedahl
un namm de Wierdraht mit.

To´n Glück kreeg Papa d´ Brems to packen.
De Bulldog, de bleev stahn.
Ik kreeg van hum paar an de Lappen
un kunn na Huus hen gahn!

12.2.1998 Sabine Brauer