Vörjahrsweer sit mi in d´ Knaaken
Ein Gedicht von
Sabine Brauer
Lat mi vandaagen blots tofree,
ik bün so möi, koom nich van´d Stee.
De Kneejn fangen an to trielln,
treekt hoch bit na de Morsenbilln.
Un erst mien Kopp, ji lööft dat nich,
De hett 10 Kilogramm Gewicht.
Mien Denken kann´k in d´Glasschkapp packen,
mutt heele Tied blots jappen, jappen.
Dat Vörjahrsweer sitt mi in d´Knaaken,
hebb nich Künn to d´ Eeten kooken.
Lat mi man in d´Bedd gahn
un mörgen erst weer upstahn.
©Sabine Brauer