Bulldog fahren plattdeutsch
Ein Gedicht von
Sabine Brauer
As ik een lüttje Hökel was,
denn fun ik dat so fein,
wenn ik bi Paap´ up d´Bulldog seet.
Denn de ´k mi düchdig frein.
De Bulldog, dat was denn mien Peerd,
weer bold nich mack to kriegen.
Doch wiel ik so good rieden kunn,
de ik dat Deer besiegen.
Mien Papa, de satt tegen mi
un keek mi heel blied an.
Mien Lüttje, wullt du ok maal fahren?
Kruup achter d´ Stürrad man.
Dat leet ik mi nich tweemal seggen.
Mit ´nen Schwupp was´k up sien Schoot.
Ik packde de Stür mit beide Hannen.
Ik föhl mi ja so grood.
Mit Foot drückde ik dat Gaspedahl,
de Bulldog schoot vörut.
Ik stürde up de Richelpahl.
Mien Papa kreeg de Wut.
Nu brems doch, Kind, verdüllt noch mal!
Dat word ja höchste Tied!
Doch ik drückde de Gaspedahl
un namm de Wierdraht mit.
To´n Glück kreeg Papa d´ Brems to packen.
De Bulldog, de bleev stahn.
Ik kreeg van hum paar an de Lappen
un kunn na Huus hen gahn!
12.2.1998 Sabine Brauer