Oostfreesenwitz
Ein Gedicht von
Rolf Grebener
In dat ganze dütsche Land, is Oostfreesland woll bekannt.
Dorbi is dat garkin Wunner, denn Land up un ok Land runner,
ja sogar uns lütje Fritz, vertellt all en Oostfreesebwitz.
In Ilustrieten kann man Lesen, hundert Witze van Oostfreesen.
Vant Fernsehen un van Radio Bremen, hört man,
wo Oostfreesen sük benehmen.
Dat is garneet to glöben, un dat all mörgens kört na söben.
Erst Werbung overt Gummilitz, un dann kummt en Oostfreesenwitz.
De Mann dor an de Mikrofon, de nimmt dorvör ok noch Lohn.
Mit Vörnaam het he Friedrich Peter,
laat hum gewähren, he weet dat neet beter.
Wie hier van´t Oostfreesenland, lacht mit, dat is doch woll bekannt.
Ward uns dat faken ok to dumm,
wi nehmen dat, noch neet mal krumm.
Blot well sülms en Dummkop is,
makt up anner Kösten gern sien Witz.
De uns Heimat is blot ut de Witz bekannt,
de laat wi in, in´t moi Oostfreesenland.
Wor achtert Diek zischt witt de Gischt,
wor en Wort noch gelt vör´n Unnerschrift.
Dor ward de Hart weer jung, de annes olt.
Dat makt de reine Luft mit önnig Solt.
Gaut jie mit rode Wangen weer na Huus,
denkt ji noch faak an´t Störmgebruus.
Ji denkt noch an uns lütje Fritz, un ok an sein Oostfreesenwitz.
Bestimmt sün ji dann neet de Letzten, de seggen,
In Oostfreesland is´t am besten. Rolf Grebener