Dia Seich kommd von dr Wenz

Dia Seich kommd von dr Wenz

©Hans Hartmut Karg
2017

Viel g'hab honds ned, dia Bauraleid,
Oimol em Joar a bissle Freid,
Wenns zom Fäschd end Stadt neiganga,
Dia Wieschdla essad mit Verlanga.

Dear Oba hod end Hand nei gschbuggd
Ond ned ofd noch de Mädla guggd.
Doch zu oim Mädle guggdr he,
Des Müllers Dochdr, weiß wia Schnee!

Dia heddr gära gheirichd g'hedd,
Denn dia war schea ond emmr nedd.
Doch ear als Bangert war a Scheißler,
Nuar arm ond hald a gloinr Heisler.

Dr Müller hod ean so naus g'schmissa,
Dees hedr vorhear wissa miaßa,
Dass Arm ond Reich ned zamma bassa,
Vom Mädle muasd ear d'Fingr lossa.

So hold sei Weib ear von dr Wenz,
Als's Moi isch – ond dear volle Lenz.
Dear Danzboda hod zamma g'fiard,
Wo gära ma sei Herz verliard.

So heimle g'heard sei Herz dear andra,
Zu dear wolld ear scho emmr wandra.
Doch send iatzd langsam Kendr komma
Ond dees ischd eam doch guad bekomma.

Hods allerdengs Grangheid em Haus
Ond leschd dr Dood a Läba aus,
Vergisst dear Liab ond Freid ond Lenz
Ond sagd: „Dia Seich kommt von dr Wenz!“

*
Seich = Seuche/Krankheit
Wenz = Wörnitz (Fluss)