In dr Hell

Donggl isch es do am Schaldr,
henderm Glas, do hockd an aldr
Beldsebua, der gradnaus lachd:
“Wo komsch den her, in seller Nachd?”

Sia brauchad z eschd an Ailaßschai,
sonsch kommat se do fei nedd rei.
Schainbar send se erscht kurz do,
“Ihr Name?“ Ach do schdod er jo.

Se gangat schnellschdens, quasi glei,
zua scheenen Ruth an Ofa drei.
Dr Weag zu ihr, där kennt sich lohna,
do kriagsch dann neie Inschdruktiona.

Uf oimol da heert ma an Schroi,
“dr Neie soll an Ofa zwoi,
där soll nedd romstanda ond gaffa,
er isch do unda ond soll schaffa.

Wer do so schrait, des isch d Xanthipp.
Riskier a wengg a großa Lipp.
I schwätz se a, frog nach an Bleckle,
se machd was her em kurza Reckle.

Siesch du do hend den Zedlberg,
des älles des sind daine Werg.
Dia schmaisch jedzd in da Ofa nei
und heizasch kräftig damid ei.